Początek lat 50. XX wieku, wojna w Korei. Personel szpitala polowego ofiarnie ratuje życie rannym w walkach żołnierzom. By oderwać się od ponurej rzeczywistości i zapomnieć o ciężkiej wojennej doli, chirurdzy oddają się beztroskim zabawom. Płatają figle swoim kolegom, uwodzą pielęgniarki, piją martini i grają w karty. Konfrontacja tragicznych zdarzeń z groteskowymi podkreśla absurd wojny.

Pułkownik Henry Blake (McLean Stevenson), w dowód uznania za niezwykłą skuteczność w ratowaniu rannych żołnierzy przez personel jego szpitala polowego, zostaje przeniesiony do Kwatery Głównej Służb Medycznych w Tokio. Sokole Oko (Alan Alda) i Traper (Wayne Rogers) obawiają się, że ich przełożonym zostanie teraz służbista major Frank Burns (Larry Linville), postanawiają więc podstępem sprowadzić Henry'ego z powrotem. Przynętą ma być chory Radar (Gary Burghoff).

Zajmujący się nielegalnym handlem przestępcy wykradają dostawę leków przeznaczoną dla szpitala polowego. Sokole Oko i Traper próbują odzyskać bezcenną przesyłkę. Postanawiają przekupić przywódcę gangu i w zamian za leki oferują mu eleganckie biurko. Kłopot w tym, że mebel należy do pułkownika Blake'a.

Sokole Oko i Traper robią wszystko, by ratować życie jeńca wojennego. Potrzebują pół litra krwi, którą potajemnie pobierają majorowi Burnsowi. Po tym zabiegu Frank nie wygląda najlepiej. Zachodzi podejrzenie, że jest chory i należy go odizolować.

Sokole Oko i Traper postanawiają pomóc młodej Koreance, którą pewien sierżant kupił sobie od jej rodziny i traktuje jak niewolnicę. Wdzięczna dziewczyna nie zamierza opuszczać swojego wybawcy, Sokolego Oka.

W szpitalu polowym ma miejsce seria kradzieży. Głównym podejrzanym jest Sokole Oko. Mężczyzna nie przyznaje się jednak do winy i postanawia udowodnić, że to nie on jest złodziejem. Zabawia się w prywatnego detektywa.

Pułkownik Blake mianuje Sokole Oko naczelnym chirurgiem. Zawistny Frank sprowadza do szpitala generała, aby mógł osobiście przekonać się, że kolega nie zasługuje na to stanowisko. Dowódca zauważa brak dyscypliny w obozie, jednak jest pełen podziwu dla doskonałych umiejętności chirurga.

Początek lat 50. XX wieku, wojna w Korei. Personel szpitala polowego ofiarnie ratuje życie rannym w walkach żołnierzom. By oderwać się od ponurej rzeczywistości i zapomnieć o ciężkiej wojennej doli, chirurdzy oddają się beztroskim zabawom. Płatają figle swoim kolegom, uwodzą pielęgniarki, piją martini i grają w karty. Konfrontacja tragicznych zdarzeń z groteskowymi podkreśla absurd wojny.

Pułkownik Henry Blake (McLean Stevenson), w dowód uznania za niezwykłą skuteczność w ratowaniu rannych żołnierzy przez personel jego szpitala polowego, zostaje przeniesiony do Kwatery Głównej Służb Medycznych w Tokio. Sokole Oko (Alan Alda) i Traper (Wayne Rogers) obawiają się, że ich przełożonym zostanie teraz służbista major Frank Burns (Larry Linville), postanawiają więc podstępem sprowadzić Henry'ego z powrotem. Przynętą ma być chory Radar (Gary Burghoff).

Zajmujący się nielegalnym handlem przestępcy wykradają dostawę leków przeznaczoną dla szpitala polowego. Sokole Oko i Traper próbują odzyskać bezcenną przesyłkę. Postanawiają przekupić przywódcę gangu i w zamian za leki oferują mu eleganckie biurko. Kłopot w tym, że mebel należy do pułkownika Blake'a.

Sokole Oko i Traper robią wszystko, by ratować życie jeńca wojennego. Potrzebują pół litra krwi, którą potajemnie pobierają majorowi Burnsowi. Po tym zabiegu Frank nie wygląda najlepiej. Zachodzi podejrzenie, że jest chory i należy go odizolować.

Sokole Oko i Traper postanawiają pomóc młodej Koreance, którą pewien sierżant kupił sobie od jej rodziny i traktuje jak niewolnicę. Wdzięczna dziewczyna nie zamierza opuszczać swojego wybawcy, Sokolego Oka.

W szpitalu polowym ma miejsce seria kradzieży. Głównym podejrzanym jest Sokole Oko. Mężczyzna nie przyznaje się jednak do winy i postanawia udowodnić, że to nie on jest złodziejem. Zabawia się w prywatnego detektywa.

Pułkownik Blake mianuje Sokole Oko naczelnym chirurgiem. Zawistny Frank sprowadza do szpitala generała, aby mógł osobiście przekonać się, że kolega nie zasługuje na to stanowisko. Dowódca zauważa brak dyscypliny w obozie, jednak jest pełen podziwu dla doskonałych umiejętności chirurga.

Traper staje do rozgrywek w turnieju bokserskim, aby zapobiec przeniesieniu do innego szpitala pewnej atrakcyjnej pielęgniarki. Ponieważ szanse na zwycięstwo doktora są nikłe, Sokole Oko postanawia uciec się do podstępu.

W szpitalu pojawia się Kowboj, pilot helikoptera. Jest ranny i na dodatek mocno zestresowany, ponieważ żona przestała pisać do niego listy. Chciałby jak najszybciej znaleźć się w domu, aby sprawdzić, co się stało. Pułkownik nie wyraża jednak na to zgody. Wywołuje to w Kowboju pragnienie okrutnej zemsty.

Do szpitala polowego przyjeżdża ekipa filmowa, która ma przygotować materiał na temat pracy służb medycznych. Sokole Oko i jego koledzy uważają jednak, że powstały dokument jest mocno zafałszowany. Postanawiają go zniszczyć i nakręcić własny film.

Sokole Oko za dużo pracuje. Czuje, że jeśli nie wyjedzie ze szpitala choćby na parę dni, by odpocząć, to zwariuje. Tymczasem Burns, który pełni chwilowo obowiązki dowódcy, nie chce wyrazić zgody na wyjazd, dopóki chirurg nie podda się badaniom psychologa.

Edwina, jedna z pielęgniarek pracujących w szpitalu polowym, nie może znaleźć sobie chłopaka. Jest z tego powodu bardzo smutna. Gdy dowiadują się o tym koleżanki Edwiny, postanawiają za wszelką cenę pomóc jej w znalezieniu partnera.

Jest Boże Narodzenie. Sokole Oko postanawia napisać list do swojego ojca. Opisuje w nim święta w Korei oraz codzienne życie w szpitalu polowym. Henry decyduje się na wygłoszenie wykładu na temat seksu dla personelu szpitala.

Radar dostaje list od swojej narzeczonej. Informuje go ona, że zamierza wyjść za mąż za innego mężczyznę. Przyjaciele postanawiają pocieszyć nieszczęśnika i znaleźć mu inną dziewczynę.

Sokole Oko i Radar zamierzają wspomóc sierociniec. W tym celu tworzą fikcyjną postać kapitana Tuttle'a - wielkiego dobroczyńcy.

Brawura pewnego nazbyt bojowo nastawionego pułkownika naraża jego podwładnych na bezsensowną śmierć. Sokole Oko, Traper i Radar postanawiają zrobić wszystko, aby wysłać oficera do domu.

Sokole Oko pisze kolejny list do swojego ojca, w którym opisuje życie w szpitalu polowym. Radar zalicza korespondencyjnie maturę. Tymczasem stosunki miedzy Frankiem a Gorącymi Wargami ulegają nieoczekiwanie ochłodzeniu.

Frank cierpi bardzo, ponieważ podczas figlów z Margaret wyskoczył mu dysk. Do szpitala polowego trafia Tommy, szkolny kolega Sokolego Oka. Niestety, mężczyzna umiera wkrótce wskutek odniesionych ran.

Podczas srogich chłodów ciepła bielizna, którą Sokole Oko dostał z domu, staje się obiektem pożądania wszystkich jego kolegów. Przekazywana jest ona z rąk do rąk, by w końcu trafić do prawowitego właściciela.

Frank ma dosyć głupich kawałów kolegów i postanawia odejść z jednostki. Sokole Oko i Traper zaczynają rozumieć, że przeholowali i w związku z odejściem kolegi będą musieli przejąć jego obowiązki. Postanawiają znaleźć powód, dla którego zdecydowałby się on zostać.

W trakcie ciężkiej operacji między chirurgami dochodzi do kłótni. Sokole Oko zarzuca Frankowi niekompetencję. Frank czuje się urażony i żąda od kolegi przeprosin. Tymczasem stan zoperowanego pacjenta pogarsza się.

Szpital polowy zostaje zbombardowany. Nie ma ofiar w ludziach, ale na terenie obozu pozostaje bomba, która nie wybuchła. Sokole Oko i Traper podejmują się ryzykownej misji jej rozbrojenia.

Pogłoska o zawieszeniu broni wywołuje wśród personelu szpitala ogromną radość. Wszyscy zaczynają snuć plany związane z życiem po powrocie do domu. Niebawem okazuje się jednak, że wojna jeszcze się nie skończyła...

Do szpitala polowego przyjechali artyści. Tymczasem Henry z niecierpliwością czeka na wiadomość od żony, która spodziewa się dziecka. Jest bardzo zdenerwowany. Radar bez przerwy wydzwania do szpitala.

M.A.S.H.

Kiedy w programie: